Gönül Dicle İpekçi Web Sayfaları

13 Mayıs 2014 Salı

Sadece Yorgun

 
   Bazen sadece yorgun oluyor insan, ne küs ne yalnız ne de aşık ana sadece yorgun




Evet yorulur insan.., ansızın yorulur, yavaş yavaş yorulur, her koşulda yorulur.

Ama anlamadan yorulur,zamanın nasıl geçtiğini anlamadan yorulur insan.
Anlaması önemli değildir aslında,hayatın nasıl geçtiği, nasıl devam ettiği, kendisini nasıl yorduğu hiç ama hiç önemli değildir çoğu zaman.
Neden biz yürüyoruz bu yolu? Başka kimse yok, sessiz bir yol sedasız ve karanlık... Çok uzaklarda bir ışık var ama çooookk uzaklarda işte... Ulaşılmaz gibi birşey... İmkansız gibi birşey... Anlaşılmaz gibi.... Kıpkızıl deniz... Boğulurken içinde ilerlemek gibi, ne olduğunu öğrenemeden yürümek, gitmek gerek...Gidişe dur demek için gitmek.. Her şeyi geride bırakmak... Ne kadar mümkün, ne mümkün... Nereye kadar böyle gider bu yol, nereye kadar ilerler... Nereye kadar çoğalır bu haykırış ya duyulmayış? Yolun sonu çıkmaza, çıkarsa nerede kalacak bu haykırış ?

1 yorum: