DEĞERLİLERİMİZİ KAYBEDİYORUZ.

Bir var bir yok malesef, hayat böyle bir şey işte. Ani gelen ölümler özellikle bizleri çok etkiliyor.
Böylesine kısa bir hayatta yaşayabilmek için oysa ne kadar koşturuyoruz. Sonra ufak bir kaza, bir kalp krizi veya düşman bir virüse yenik düşüyoruz.

Ölümün saati yok. Yanınızda olan kişiye değer verin; kırmayın onu. Durup durup sevdiğinizi söyleyin, özel hissettirin. En ufak bir şeyde bitti demeyin, ağlatmayın, üzmeyin. Neden mi? Çünkü ölümün saati yok. Belki son görüşünüzdür, belki son sarılmanızdır. Belki de saatler sonra ona değil de, artik toprağa dokunacaksınız, onu değil de toprağını öpeceksiniz. Sevdiklerinizin kıymetini kaybettikten sonra değil, şu an bilin.. Toprak aldığında geri vermez. Çünkü ölümün saati yok...

Büyük usta Rasim Öztekin'i kaybettik.

Ne güzel demiş Oğuz Atay;

Ben vedaları sevmem albayım

Hiç gitmesin insanlar

Hele gelmemek üzere giderlerse

Çok üzülürüm albayım, dayanamam...

Türkiye büyük bir değerini kaybetti.

Başın sağ olsun Türkiye'm