göze görünmez ölüler.
Hiroşima da öleli,
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuşdu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
Çalıyorum kapınızı,
teyze amca bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin,
şekerde yiyebilsinler .
Nazım Hikmet RAN (1956)
Çocuklar öldürülmesin şeker de yiyebilsinler diyor Nazım Hikmet. Oysa Gazze de çocuklarımızı öldürüyorlar. Neden bu suskunluk? Neden bu sessizlik? Niçin bir şeyler yapamıyoruz? Her gün Filistin de ölen binlerce çocuk, anne, yaşlı genç bir sürü insan ölüyor ve Dünya buna sessiz kalıyor.
Ekmek almaya giderken ölen mazlumlar bunlar. Daha nereye kadar devam edecek bu sessizlik ? Bu siyonist vahşete artık dur demenin zamanı gelmedi mi?
''Uçurtmayı Vurmasınlar'' filmini izlerken ''Uçurtmayı da Vurmalarını'' nasıl kabullenebiliriz.
Bir anne olarak, bir insan olarak bu görsellere baktıkça içim acıyor. Kan revan içinde kalmış bu toprakların yeşillenmesi için dua ediyorum her gün. Ama dua yetmiyor..
Artık sessizliği bozma zamanı.....
Gönül Dicle İpekçi
Harika bir şiir ve güzel bir yazı olmuş gerçekten :( Çok yetersiz kalıyoruz bu konularda çoook :/
YanıtlaSilÇok çok teşekkür ederim sevgili sempatik dost.. Malesef yetersiz kalıyoruz ve hayatımızın rutin bir parçası haline gelmiş durumda.
YanıtlaSil